22 Αυγούστου 2004, Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα και λίγο μετά τις 22:15, ο Δημοσθένης Ταμπάκος βρίσκεται στο Κλειστό Γυμναστήριο του ΟΑΚΑ, έτοιμος να αγωνιστεί στον τελικό των κρίκων.
Ο Ασημένιος Ολυμπιονίκης στο Σίδνεϋ, είχε προκριθεί ως 1ος από τον προκριματικό με 9.850 βαθμούς και ήταν ένα από τα μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση του Χρυσού μεταλλίου.
Παρά το γεγονός ότι αγωνίστηκε 1ος, δεν είχε καθόλου άγχος, πραγματοποίησε εντυπωσιακά το πρόγραμμά του και βαθμολογήθηκε με 9.862 !!!
Εντυπωσιακή βαθμολογία, η οποία τον διατήρησε στην 1η θέση ως το τέλος, με τον Βούλγαρο Γιόβτσεβ να παίρνει 9.850 και τον Κέκι από την Ιταλία, 9.812 !
Ο Δήμος ήταν Χρυσός Ολυμπιονίκης !!!
Ο κόσμος παραληρούσε και κατά τη διάρκεια της απονομής, τραγουδούσαν όλοι τον Εθνικό Ύμνο, με όλη τη δύναμη της ψυχής του.
20 χρόνια μετά, ο Δημοσθένης Ταμπάκος μιλά στην «A» και θυμάται εκείνες τις στιγμές, που παραμένουν ανεξίτηλες.
Όσον αφορά το πώς νιώθει, ξημερώνοντας η 22α Αυγούστου, εδώ και 20 χρόνια;
Η απάντηση εντυπωσιακή και απλή:
«Ξημερώνοντας στο Κέντρο Διασποράς της Πολεμικής Αεροπορίας στο Ζούμπερι με την οικογένειά μου, νιώθω ευγνωμοσύνη που έζησα ένα τέτοιο γεγονός και μπόρεσα να το μοιραστώ με χιλιάδες κόσμο».
Πως έζησε όμως τον προκριματικό και πως τον τελικό; Και πως ένιωσε τη στιγμή που ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου;
«Παρ’ όλο που παραμονή του προκριματικού ήταν η Τελετή Έναρξης και θα ήμουν ένας εκ των αθλητών που θα μετέφεραν την Ολυμπιακή σημαία, ένιωθα έτοιμος από πλευράς προετοιμασίας και πως μόνο θετικά θα επιδρούσε η συμμετοχή μου στην τελετή.
Στον τελικό, ήταν κάτι το μαγευτικό, η υποδοχή του κόσμου κατά την είσοδο μου στο στάδιο. Όμως, μπορούσα συγχρόνως να διατηρώ μια απόσταση απ’ ότι συνέβαινε για να συγκεντρωθώ στο πρόγραμμά μου. Ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό, που στην απονομή μεταλλίων ο κόσμος έλεγε τον Εθνικό Ύμνο, που κάλυπτε τη μουσική στην ανάκρουσή του».
Ξεχωριστή η διοργάνωση της Αθήνας για τον ίδιο, δεν παρέλειψε όμως και να αναφερθεί στην παρουσία των Ελλήνων αθλητών στο Παρίσι.
«Δεν ήμουν στο Παρίσι για να έχω αντικειμενική άποψη και υπάρχει και μια ιδιαίτερη προσωπική σύνδεση με τους Ολυμπιακούς της Αθήνας.
Αξιοπρεπέστατη η παρουσία των Ελλήνων αθλητών στο Παρίσι. Η συμμετοχή, οι διακρίσεις και το ήθος των αθλητών μας δίνει ελπίδα και έμπνευση στα νέα παιδιά».
Η ενόργανη γυμναστική βρίσκεται πάντα ψηλά, όλα αυτά τα χρόνια στις μεγάλες διοργανώσεις, ενώ τα μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αυξάνονται και πληθύνονται.
Τι λέει όμως ο ίδιος για το μέλλον του αθλήματος;
«Μπορεί να υπάρχει μέλλον. Με όραμα, ικανότητα, ευελιξία και προσαρμοστικότητα στη νέα εποχή και στις σύγχρονες απαιτήσεις».
Τέλος δε μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στο «φαινόμενο Πετρούνιας». Ο κάτοχος τριών Ολυμπιακών μεταλλίων πλέον, σε κάθε του συνέντευξη, τονίζει ότι ξεκίνησε την ενόργανη γυμναστική, έχοντας ως πρότυπο τον Δημοσθένη Ταμπάκο.
Τι λέει ο ίδιος ο Δημοσθένης για αυτό;
«Είναι ιδιαίτερα συγκινητικό που με αναφέρει και που είδα τον Λευτέρη να με διαδέχεται. Ο Λευτέρης είναι ένα φαινόμενο. Ξεπέρασε δύσκολους τραυματισμούς, έχει μια διαχρονική παρουσία επιτυχιών και έφτασε στην κατάκτηση ενός τρίτου Ολυμπιακού μεταλλίου. Νιώθω τιμή με αυτήν την αναφορά και ελπίζω να νιώσει και ο ίδιος αυτήν τη χαρά και να πει κάποτε ένας αθλητής ότι “ο Λευτέρης με ενέπνευσε να κυνηγήσω το όνειρο μου”».
Ο Δημοσθένης Ταμπάκος κατέκτησε στην τεράστια καριέρα του, 2 Ολυμπιακά μετάλλια (1 Χρυσό και 1 Αργυρό).
Φυσικά δεν ξεχνά κανείς τα μετάλλιά του στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα (1 Χρυσό, 1 Χάλκινο) και στα Ευρωπαϊκά (2 Χρυσά, 1 Αργυρό, 1 Χάλκινο).
Να σημειώσουμε ότι είναι από τους αθλητές, που ασκήσεις τις οποίες έκανε στο πρόγραμμά του, πήραν στη συνέχεια το όνομά του στον κώδικα βαθμολογίας της FIG (Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Γυμναστικής) ως ασκήσεις Tabakos και Tabakos II.
Σήμερα, 20 χρόνια μετά, παραμένει ταπεινός και ευγενικός, δίπλα στην οικογένειά του και φυσικά δίπλα στο Ολυμπιακό Ιδεώδες !!!
Δήμο σε ευχαριστούμε για όλα !!!
