Κυπελλούχος Αργολίδας στέφθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του ο Φοίνικας Νέας Επιδαύρου, επικρατώντας στον τελικό 2-1 του Παναργειακού.
Τρία παιδιά από την Κορινθία, ήταν βασικά στελέχη του συλλόγου τη φετινή σεζόν και στην εξαιρετική πορεία στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής και πραγματικά συνέβαλαν τα μέγιστα.
Σίγουρα ο Γιώργος Γεωργίου ήταν ο άνθρωπος που έδωσε πολλά, ήταν ο άνθρωπος που ήταν αυτός που ξεχώρισε και έδωσε το κάτι παραπάνω, αλλά και η παρουσία των Δημήτρη Βράζιου και Αλέξανδρου Διασσινού, ήταν σημαντική.
Ο κορυφαίος ίσως παίκτης της ομάδας τη φετινή σεζόν, παρά τον τραυματισμό που τον ταλαιπώρησε, ήταν ο Γιώργος Γεωργίου, ο οποίος σε 15 ματς, σημείωσε 6 τέρματα και γενικότερα ήταν ιδιαίτερα επιδραστικός, στην εξαιρετική πορεία του Φοίνικα.
Ήταν το 1ο Κύπελλο της καριέρας του, ενώ έχει κατακτήσει και ένα πρωτάθλημα Γ’ Εθνικής με τον Ιάλυσο Ρόδου (2018-19).
Ο νεαρός επιθετικός, μιλώντας στην “Α” αναφέρθηκε στην φετινή σπουδαία πορεία για το σύλλογο, αλλά και τον ίδιο.
Ο Βράζιος αγωνίστηκε ως αμυντικό χαφ σε 10 ματς πρωταθλήματος, έχοντας και 1 ασίστ, ενώ στη διοργάνωση του Κυπέλλου είχε 5 συμμετοχές και 1 γκολ.
Ο νεαρός μέσος μιλώντας στην “Α” τόνισε:
“Για την κατάκτηση του Κυπέλλου νιώθω πολύ χαρούμενος και ευγνώμων που ανήκω στο συγκεκριμένο ρόστερ, γιατί είμαστε οι πρώτοι που κατακτάμε το κύπελλο στην ιστορία του Φοίνικα.
Επίσης ο παλμός και η ένταση που είχε ο κόσμος μας ήταν πολύ κομβικός παράγοντας για την έκβαση του τελικού.
Όσο για την σεζόν μπορώ να πω ότι σε συλλογικό επίπεδο ήταν άκρως επιτυχημένη, αφού οι στόχοι της ομάδας εκπληρώθηκαν στο 100%, οι οποίοι δεν ήταν άλλοι από την παραμονή και την κατάκτηση του Κυπέλλου”.
Να θυμίσουμε, ότι ο Βράζιος έχει αγωνισθεί σε Ισθμιακό και Κόρινθο, με την οποία έχει και ένα πρωτάθλημα Α’ Κορινθίας (2017-18).
Ο τελευταίος, αλλά όχι καταϊδρωμένος Κορίνθιος, που υπερασπίσθηκε την εστία του Φοίνικα από τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου και μετά, όταν και αποκτήθηκε από τον Αήττητο Σπάτων, ο Αλέξανδρος Διασσινός, κατέκτησε το 2ο Κύπελλο της καριέρας του, μετά από αυτό με την Πελλάνα Καστορείου (2018-19).
Αγωνίσθηκε 10 φορές με την ομάδα της Νέας Επιδαύρου στο πρωτάθλημα και 2 στο Κύπελλο.
Φυσικά δε γινόταν να μη μιλήσει και αυτός στην “Α”, για τη σπουδαία επιτυχία της ομάδας του.
“Μια ονειρική χρόνια έφτασε στο τέλος, μια χρονιά για τον φοίνικα Επίδαυρου που ξεκίνησε με ιστορικά αποτελέσματα (νίκες κόντρα σε Φωστήρα, Σαντορίνη, ΑΕ Μυκόνου) και τελείωσε με την πιο ιστορική στιγμή του συλλόγου την κατάκτηση του Κυπέλλου.
Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω κάπως αυτή την ομάδα, είναι μια παρέα.
Όταν πήγα στο σύλλογο, το πρώτο πράγμα που διέκρινα ήταν πως δεν πρόκειται απλά για μια ομάδα αλλά για μια πολύ ξεχωριστή παρέα, παρέα η οποία απαρτίζεται και από Κορίνθιους που βοήθησαν στο έπακρο για αυτή την πορεία.
Ο Γιώργος Γεωργίου ο πρώτος σκόρερ της ομάδας, ο Δημήτρης Βράζιος ένας ικανότατος νέος και ο προπονητής τερματοφυλάκων Γιώργος Αμπαδιωτακης που με την εμπειρία και την δουλειά που κάναμε βοήθησε και εμένα πολύ προσωπικά!
Η ομάδα πέτυχε τους στόχους που είχε θέσει από την αρχή της χρόνιας, μια καλή πορεία στο πρωτάθλημα όπου κατακτήσαμε και την 4η θέση σε έναν όμιλο με ιστορικές ομάδες, αλλά και την κατάκτηση του κυπέλλου που ήταν κάτι το μοναδικό, μια ξεχωριστή στιγμή για την ιστορία της ομάδας της Νέας Επιδαύρου.
Παίξαμε έναν τελικό μέσα στο γήπεδο του Παναργειακού, με πολύ κόσμο στο πλευρό μας και πήραμε μια νίκη με 10 παίκτες στο τελευταίο λεπτό!
Μια νίκη που πανηγυρίσαμε όλοι έξαλλα, όλη η πόλη της Επιδαύρου.
Κάναμε στάσεις και μας περίμεναν να μας υποδεχτούν και να μας συγχαρούν. Ήταν σα να μεγάλωνε η παρέα μας σε ένα βράδυ. Ήταν πραγματικά πολύ ξεχωριστές στιγμές για όλους, αλλά κυρίως για την ομάδα.
Μπορεί να ακούγεται κάτι απλό η κατάκτηση ενός Κυπέλλου, καθώς το έχουμε ξανά κάνει πολλοί σε άλλες ομάδες, αλλά ήταν η χαρά που δώσαμε στην πόλη, αλλά και στον αρχηγό αυτής της παρέας το Σώζων Λαμπριανό, που ήταν από την αρχή πάντα δίπλα μας σε όλα, ένας πρόεδρος που θα τον ζήλευαν ομάδες στις επαγγελματικές κατηγορίες.
Τέλος, μια νίκη αφιερωμένη στο μικρό Γιαννάκη, το γιο του προπονητή μας κ. Κρεμμύδα, που έφυγε το 2019 από τη ζωή“.
