Δεκαπέντε χρόνια πριν, δεκαπέντε καλοκαίρια πριν …
Ήταν το καλοκαίρι του 2004, αυτό που έμελλε να είναι ένα από αυτά που δε θα ξεχαστεί ποτέ …
Όντας φοιτητής στην Πάτρα, το μυαλό μου ήταν στο πως θα περάσουμε κανένα μάθημα, αλλά και το αν τελικά θα καταφέρουμε να απολαύσουμε λίγο από το Euro στα γήπεδα της Πορτογαλίας, εκεί όπου συμμετείχε και η Εθνική μας.
Πολλοί θεωρούσαμε ότι θα δούμε τα τρία ματς του ομίλου και μετά θα ασχοληθούμε με το διάβασμα.
Αμ δε …
Εναρκτήριο ματς κόντρα στη διοργανώτρια και φυσικά μεγάλο φαβορί Πορτογαλία.
Στο πατρικό μου, καθώς μιας και θα ακολουθούσε εξεταστική, το να γεμίσουμε το ψυγείο από τα καλούδια της μαμάς, μάλλον ήταν αυτό που απασχολούσε περισσότερο.
Ο … τυπάρας Γιώργος Καραγκούνης ανοίγει το σκορ και ως δια μαγείας κάτι φαίνεται να αλλάζει.
Οι Πορτογάλοι πιέζουν, χωρίς επιτυχία όμως.
Στο 2ο ημίχρονο ο Γιούρκας εφορμά, ανατρέπεται και ο Πιερλουίτζι Κολίνα υποδεικνύει το πέναλτι.
Άγγελος Μπασινάς και 0-2 !!!
Βρε λες?
Το μόνο που κατάφεραν οι γηπεδούχοι ήταν να μειώσουν με τον Κριστιάνο, στις καθυστερήσεις.
Έρχεται μετά το 2ο ματς, αυτό κόντρα στην Ισπανία !!!
Είμαι ήδη στην Πάτρα και δεν μπορούσα να δω το ματς εκεί που είδα το 1ο.
Βλέπετε από γούρια άλλο τίποτα …
Έπρεπε λοιπόν να βρούμε ένα μέρος που θα το κάνουμε την έδρα μας.
Είμαστε λοιπόν μια παρέα πότε επτά και πότε οκτώ ατόμων, τρελοί με το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό γενικότερα, που μαζευόμασταν αρχικά για διάβασμα και στο τέλος καταλήγαμε να παρακολουθούμε την Εθνική (με μπύρες και πίτσα φυσικά).
Οι Ισπανοί μπήκαν δυνατά, άνοιξαν το σκορ νωρίς με τον Μοριέντες και πολλοί από εμάς ίσως και να πιστέψαμε ότι κάπου εδώ ήρθε το τέλος.
Οι παίκτες του Ότο Ρεχάγκελ όμως είχαν άλλη άποψη.
Ο Βασίλης Τσιάρτας που είχε περάσει ως αλλαγή, με μια από τις πολλές μαγικές σέντρες του, βρήκε τον Άγγελο Χαριστέα και αυτός νίκησε τον Ίκερ Κασίγιας για το 1-1.
Το τελευταίο 25λεπτο ήταν εφιαλτικό.
Ο Χοακίν οργίαζε, οι ευκαιρίες η μία μετά την άλλη, αλλά ως δια μαγείας αυτές ή θα κατέληγαν άουτ ή στην αγκαλιά του Αντώνη Νικοπολίδη, σα να είχαν μαγνήτη τα γάντια του.
Το σφύριγμα της λήξης έφερε την Εθνική μας με το 1,5 πόδι στην επόμενη φάση και το ματς κόντρα στην αποκλεισμένη Ρωσία ήταν ο δικός μας τελικός.
Βρήκα εγώ την ευκαιρία να επιστρέψω Νεμέα στο πατρικό καθώς αφού είχα το χρόνο, ήθελα να απολαύσω την αναμέτρηση στο σπίτι μου (εκείνα τα γούρια που λέγαμε) …
Από τα πρώτα λεπτά φαινόταν ότι υπήρχε χαλαρότητα, έλλειψη σοβαρότητας, υπερβολική σιγουριά και πριν συμπληρωθεί το 20’, η Ρωσία ήταν μπροστά με 2-0.
Όλα ανάποδα.
Εκεί που νιώθαμε άνετοι, ήμασταν έτοιμοι να γυρίσουμε Ελλάδα.
Παπαδόπουλος και Βρύζας είχαν διαφορετική γνώμη, συνεργάστηκαν έστω και περίεργα, ο Ζήσης νίκησε τον Μαλαφέεφ και το 2-1 μας έστελνε στο β’ γύρο.
Πλέον απλά ήθελε διαχείριση.
Οι Ρώσοι πίεσαν βέβαια, έχασαν και την απίθανη ευκαιρία που όλοι μας ακόμα βλέπουμε στον ύπνο μας (εκείνο το γύρισμα που πέρασε παράλληλα από την εστία του Νικοπολίδη, Έλληνες και Ρώσοι έκαναν τάκλιν, ευτυχώς κανένα δεν έπιασε, γιατί η μπάλα θα πήγαινε απλά στο πλεκτό).
Σφύριγμα και η Εθνική στο β’ γύρο.
Όλοι μας, λίγο μαγκωμένοι …
Περίεργο συναίσθημα η πρόκριση !!!
Έρχεται το ματς με τη Γαλλία !!!
Ω του θαύματος πάλι στη Νεμέα πίσω, παρά το γεγονός ότι υπήρχε εξεταστική !!!
Είπαμε το γούρι δεν αλλάζει !!!
Το μοναδικό ματς, που είχα προαίσθημα !!!
Χαλαρός και σίγουρος !!!
Δεν ξέρω γιατί …
Το 1ο ημίχρονο στο 0-0, με την Εθνική ίσως και καλύτερη !!!
Στο συγκεκριμένο ματς αλησμόνητη έμεινε η ντρίμπλα του Καραγκούνη στον «Ζιζού» και η κίτρινη κάρτα που αντίκρισε ο μέγιστος Γάλλος.
Στο 2ο ήρθαν και λίγο τα μαγικά …
Η φάση του γκολ, μαγική !!!
Θοδωρής Ζαγοράκης αποφεύγει με απίθανο τρόπο τον Λιζαραζού, κάνει τη σέντρα και ο Χαριστέας «εκτελεί» τον Μπαρτέζ.
- !!!
Τα επόμενα λεπτά η αγωνία στο κατακόρυφο !!!
Ανρί και Τρεζεγκέ είδαν την μπάλα να μην καταλήγει στα δίχτυα, ο Θεός άρχισε να …φανερώνει την προτίμησή του προς την Ελλάδα και το σφύριγμα της λήξης μας βρίσκει στους «4» !!!
Ναι στους «4», απίστευτο !!!
Η εξεταστική όμως είχε ξεκινήσει και εγώ έπρεπε να αφήσω το οχυρό μου, το γούρι μου !!!
Η Πάτρα όλη μπλε, είπαμε όλη η παρέα να απολαύσουμε το ματς στο λιμάνι, όπου οι γιγαντοοθόνες ήταν έτοιμες.
Το ματς ξεκινά, οι Τσέχοι «καταιγιστικοί», ο Νικοπολίδης παίζει μόνος του και «ω του θαύματος» ο μεγάλος Νέντεβεντ αποχωρεί λόγω τραυματισμού.
Οι Τσέχοι παραμένουν καλύτεροι, λιγότερες ευκαιρίες στη συνέχεια, αλλά προς το τέλος του ματς «ξυπνούν» και πιέζουν απίστευτα.
Μπάρος και Κόλερ κάνουν «όργια», αλλά η μπάλα δεν μπαίνει ποτέ μέσα…
Τέλος και παράταση !!!
Εκεί η Εθνική εμφανίστηκε αλλαγμένη προς το καλύτερο λες και δεν είχε αγωνιστεί 90 λεπτά.
Έβγαλε φάσεις, το γκολ δεν ήρθε και φτάσαμε στη φάση του τελευταίου λεπτού, του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης.
Όλοι λέγαμε με μια φωνή «αχ και να έμπαινε τώρα» !!!
Απίστευτη αίσθηση. Όλοι το θέλαμε.
Και …
Κόρνερ ο Τσιάρτας, κεφαλιά ο «Κολοσσός» Δέλλας και … χαμός !!!
Καμία επαφή με την πραγματικότητα για λίγα δευτερόλεπτα (μάλιστα κάπου έχασα ένα ρολόι στους πανηγυρισμούς, με έναν ηλικιωμένο κύριο να το βρίσκει και να μου το επιστρέφει).
Τέλος και η Ελλάδα στον τελικό !!!
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ !!!
Πανηγύρια στους δρόμους της Πάτρας και την άλλη μέρα άντε να δώσεις μάθημα !!!
Και όμως και το έδωσα και το πέρασα κιόλας !!!
Τα θετικά του Euro !!! Η σούπερ ψυχολογία !!!
Και φτάνει η 4η Ιουλίου !!!
Και που με βρίσκει;
Στο οχυρό μου !!!
Το γούρι στον τελικό έπρεπε να κρατηθεί οπωσδήποτε !!!
Η αίσθηση πολλών ήταν ότι δε γίνεται να το χάσουμε !!!
Υπήρχαν βέβαια και αυτοί που έλεγαν ότι 2ο ματς νικηφόρο επί της Πορτογαλίας δε θα ήταν εφικτό !!!
Και όμως …
Το ματς σχετικά χαλαρό.
Η Εθνική κάνει τις φασούλες της, φτάνει όμως και πάλι η στιγμή του κόρνερ !!!
Όλοι σκεφτόμαστε: «βρε λες να γίνει πάλι;»
Και ναι έγινε…
Κόρνερ ο Μπασινάς, κεφαλιά ο Χαριστέας και 1-0 !!!
Τρέλα !!!
Απίστευτα πράγματα !!!
Δε χανόταν αυτό το τρόπαιο μετά !!!
Τα τελευταία λεπτά ατελείωτα !!!
Φάση ο Φίγκο, φάση ο Ρονάλντο, γκολ δεν έμπαινε όμως !!!
Σφύριγμα της λήξης από τον Μάρκους Μερκ και όλα ίσιωμα στο σπίτι !!!
Καμία επαφή με την πραγματικότητα και πάλι !!!
Ο Ζαγοράκης σήκωσε το τρόπαιο στον ουρανό και η όρεξη για πανηγύρια άνοιξε !!!
Το παλιό DATSUN εκείνο το βράδυ είχε την τιμητική του !!!
Κοντά και η μικρή μου αδελφή, με τη σημαία στο χέρι και η Νεμέα στις «φλόγες».
Αυτό ήταν το τρελό καλοκαίρι του 2004 !!!
Το καλοκαίρι που μπήκε το «τριπάκι» της ενασχόλησης με τη δημοσιογραφία, αλλά και αυτό που έδωσε το έναυσμα για να περάσουμε και κανένα μάθημα (ευτυχώς να λέμε) !!!
ΥΓ. Τα φιλαράκια που εκείνο το καλοκαίρι ζήσαμε όλο αυτό το τρελό συναίσθημα, είναι ευτυχία που ακόμα υπάρχουν στη ζωή μου!!
Να είστε καλά όλοι ρε !!!
