Ήταν ολοφάνερο τις τελευταίες αγωνιστικές, ότι ο ΑΟ Ζευγολατιού δε διανύει και την καλύτερη περίοδό του.
Πριν από λίγο καιρό ήρθε το «χαστούκι» με την ήττα 8-2 από τον ΑΟ Λουτράκι, αλλά στη συνέχεια η σπουδαία νίκη επί του Τενεάτη Αθικίων, έδωσε έναν άλλο αέρα, αλλά μάλλον ήταν προσωρινό.
Ακολούθησαν οι ήττες με 1-3 από τον Πανκαμαριακό και 2-1 από τον Πέλοπα Κιάτου, για να φτάσουμε στη νέα «συντριβή» αυτή τη φορά με 6-0 από τον Παννεμεατικό για το Κύπελλο Κορινθίας.
Δεν είναι το θέμα οι ήττες, αλλά ο τρόπος που έρχονται.
Οι εμφανίσεις είναι κακές, με την τελευταία στη Νεμέα, να μπορεί να την πει κάποιος και «αποκαρδιωτική».
Ψυχολογία δεν υπάρχει, το ρόστερ φαίνεται να είναι περιορισμένο, σίγουρα έχει αποφασισθεί να δοθεί χρόνος σε παιδιά από την ακαδημία, κάτι που θα φέρει και ήττες, αλλά δεν είναι το αποτέλεσμα αυτό κάθε αυτό, που απασχολεί.
Χρειάζεται να υπάρξει βοήθεια γενικότερα, για να μην μπει η ομάδα σε περιπέτειες, όσον αφορά ακόμα και την παραμονή της.
Η απουσία του Αλέξανδρου Καλλίρη είναι επίσης ιδιαίτερα σημαντική, καθώς πρόκειται ίσως για τον πιο σταθερό παίκτη της ομάδας ως τώρα.
Στα λίγα θετικά, η παρουσία ορισμένων νεαρών, όπως αυτή του Βαφειάδη, που δείχνει παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ένα άπειρο παιδί, η παρουσία του εντός αγωνιστικού χώρου, αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον.
Η αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό Λουτρακίου είναι κομβική, με τους ανθρώπους της ομάδας να δίνουν βάση στην ψυχολογία, για να μπορέσει να έρθει το θετικό αποτέλεσμα και να μπορέσει να υπάρξει βελτίωση, σε πολλά ζητήματα.
